กรวดน้ำตอนเช้า

สัพพปัตติทานคาถา

(หันทะ มะยัง สัพพะปัตติทานะคาถาโย ภะณามะ เส.)

ปุญญัสสิทานิ กะตัสสะ       ยานัญญานิ กะตานิ เม,

เตสัญจะ ภาคิโน โหนตุ       สัตตานันตาปปะมาณะกา,

                สัตว์ทั้งหลายไม่มีที่สุด ไม่มีประมาณ, จงมีส่วนแห่งบุญ

ที่ข้าพเจ้าได้ทำในบัดนี้, และแห่งบุญอื่นที่ได้ทำไว้ก่อนแล้ว

เย ปิยา คุณะวันตา จะ         มัยหัง มาตาปิตาทะโย,

ทิฏฐา เม จาปํยะทิฏฐา วา       อัญเญ มัชฌัตตะเวริโน

คือจะเป็นสัตว์เหล่าใด, ซึ่งเป็นที่รักใคร่และมีบุญคุณ เช่น

มารดา บิดาของข้าพเจ้าเป็นต้น ก็ดี ; ที่ข้าพเจ้าเห็นแล้ว

หรือไม่ได้เห็นก็ดี, สัตว์เหล่าอื่นที่เป็นกลางๆหรือเป็นเวรกันก็ดี,

สัตตา ติฏฐันติ โลกัสํมิง         เต ภุมมา จะตุโยนิกา,

ปัญเจกะจะตุโวการา         สังสะรันตา ภะวาภะเว,

สัตว์ทั้งหลาย ตั้งอยู่ในโลก, อยู่ในภูมิทั้งสาม, อยู่ในกำเนิดทั้งสี่ มีขันธ์ห้าขันธ์ มีขันธ์เดียว มีขันธ์สี่ขันธ์, กำลังท่องเที่ยวอยู่ในภพน้อยภพใหญ่ก็ดี

     ญาตัง เย ปัตติทานัมเม       อะนุโมทันตุ เต สะยัง,

     เย จิมัง นัปปะชานันติ        เทวา เตสัง นิเวทะยุง,

สัตว์เหล่าใดรู้ส่วนบุญที่ข้าพเจ้าแผ่ให้แล้ว, สัตว์เหล่านั้นจงอนุโมทนาเองเถิด, ส่วนสัตว์เหล่าใดยังไม่รู้ส่วนบุญนี้, ขอเทวดาทั้งหลายจงบอกสัตว์เหล่านั้นให้รู้

     มะยา ทินนานะ ปุญญานัง        อะนุโมทะนะเหตุนา

     สัพเพ สัตตา สะทาโหนตุ         อะเวรา สุขะชีวิโน,

     เขมัปปะทัญจะ ปัปโปนตุ         เตสาสา สิชฌะตัง สุภา.

เพราะเหตุที่ได้อนุโมทนาส่วนบุญที่ข้าพเจ้าแผ่ให้แล้ว, สัตว์ทั้งหลายทั้งปวง, จงเป็นผู้ไม่มีเวร อยู่เป็นสุขทุกเมื่อ จงถึงบทอันเกษมกล่าวคือพระนิพพาน, ความปรารถนาที่ดีงามของสัตว์เหล่านั้นจงสำเร็จเถิด.

ควรสวดต่อด้วยบทขอขมา ตามลิงค์ >> คำขอขมาเจ้ากรรมนายเวร